Ég viðurkenni vanmatt minn.........

Ég er búin að vera hérna í Skorradalnum alla helgina og ætla að vera hér - alla vega í nótt líka. Ég er búin að hvílast vel, yfirfara síðustu mánuði og taka ákvarðanir í samræmi við heilsufar mitt.
Það er ekki alltaf auðvelt að viðurkenna vanmátt sinn - en ég get ekki annað núna. Ég er ekki nógu hraust til annars og það á ég að viðurkenna. En það er þetta þegar að "krosstrén brotna" sem er fast í hausnum á mér. Ég Á að vera svo dugleg, ég Á að geta tekist á við allt, ég Á að standa eins og klettur........ en það er ég sem segist "eiga" að vera allt þetta - enginn annar.
Núna er bara þannig komið að ég get ekki tekist á við allt sem mér finnst ég "eiga" að takast á við og þá geri ég bara eins og mér er sagt - fæ lánaða dómgreind og viðurkenni vanmátt minn........